Laatste daagjes Thailand

Hoi allemaal!

De tijd gaat snel! Op dit moment ben ik ongeveer 500 meter verwijderd van de grens naar Laos en zijn de eerste drie weken Thailand voorbij gevlogen. Helaas duurt het aan de andere kant ook nog heeeel lang voor dat ik Thomas weer zie.. en mijn familie en vrienden nog langer :( Maar gelukkig skypen we veel dat helpt :).

Nadat Margreet weg was ben ik met Lieneke nog 1 dagje in Bangkok gebleven en hebben we Grand Palace en Wat Pho bezocht. Erg mooi om te zien en Wat Pho heeft een grote liggende buddha. 's Avonds da hten we laten we een echte Thaise massage proberen, maar dat is slecht bevallen. Pff ik had wel gehoord dat het pijn deed maar ze duwen je echt in allerlei posities en mijn spiertjes hadden het zwaar te verduren zo bleek ook de volgende dagen toen ik met veel rugpijn rondliep :(

De volgende dag zijn we met de minibus naar Kanchanaburi gegaan. Dit staat bekend om the Bridge on the river Kwai waar het boek en de gelijknamige film zich hebben afgespeeld. In de tweede wereldoorlog zijn hier duizenden Britten, Nederlanders en Australiers gevangen gehouden door de Japanners en moesten werken aan een spoorlijn tussen Thailand en Burma. Helaas waren de omstandigheden zeer slecht en zijn er vele overleden aan ziektes en verwondingen. Toen we aankwamen zijn we naar de War Cemetery geweest waar ongeveer 1800 van de 3000 omgekomen Nederlanders begraven liggen.. dit was al heel indrukwekkend om te zien. De volgende dag zijn we naar Hellfire Pass geweest waar een museum is geplaatst op de plek waar de spoorlijn het diepst uitgehouden moest worden uit de rots.. met blote handen zonder gereedschap... We hebben hier een audiotour gedaan en tijdens een wandeling van ongeveer 2 uur werd ons (in het Nederlands!) door een koptelefoon verteld over hoe het er vroeger uitzag en hoe het geweest moest zijn. Echt verschrikkelijk om te horen zeker van de mensen die het zelf hebben meegemaakt. Ze werkten vaak 18 uur op een dag, kregen twee keer per dag een beetje rijst, hadden geen kleding of schoenen behalve een lapje wat als onderbroek gebruikte en als ze klaar waren met werken kregen ze vaak ook nog een klap op hun kaak met een moersleutel. Echt verschrikkelijk! We zijn er met de bus heengegaan (50 jaar oud in Nederland rijp voor de sloop :p) en terug gingen we een stuk met de trein over de 'death railway' zoals ze het noemen. We zijn uitgestapt bij de Bridge on the River Kwai, maar meer als een spoorbrug is het niet en het wordt overspoelt door toeristen en toeristische kraampjes.

De volgende dag gingen we eindelijk naar de watervallen waar we allebei al een tijd naar uitkeken. De Erawan watervallen in het Erawan National Park bestaat uit 7 verdiepingen met watervallen. Wij zijn helemaal naar de 7e verdieping geklommen en het was echt fantastisch mooi! Het was wel druk met locals die hierheen komen om te picknicken en te zwemmen maar hoe hoger je kwam hoe rustiger het werd. De watervallen lopen allemaal trapsgewijs naar beneden en af en toe is het net of je naar een afgelegd subtropisch zwembad in centerparcs staat te kijken zo onwerkelijk eigenlijk. Er zaten ook overal visjes in het water die meteen aan je begonnen te knabbelen als je je voeten in het water stak. En nee niet van die dr. Fish visjes maar echt grote van 10 tot wel 50 cm lang! Het duurde dus even voordat we (okee vooral Lieneke ;)) het water in durfden om te zwemmen. Onderweg liepen we door de jungle en hebben we ook nog apen gespot! Eenmaal terug in onze guesthouse lekker rustig aan gedaan. We hadden een heerlijke kamer op een rafthouse, een drijvend gedeelte aan de rivier. Vanuit het restaurant keek je ook zo de rivier over en had je mooi zicht op de zonsondergang.

Helaas moesten Lieneke en ik de volgende dag afscheid nemen. Zij gaat richting het noorden van Thailand, maar daarna ook naar Laos, Vietnam en Cambodja dus wie weet kom ik dr nog tegen! Ik ging terug naar Bangkok waar ik 1 dagje heb gewacht op Tonny en Nadine die woensdagavond aankwamen. Toen ze aangekomen waren hebben we samen wat gegeten en heb ik ze Khao San Road laten zien. Nog even een drankje gedaan en uiteindelijk wilde ze nog een lekkere massage dus heb ik lekker meegedaan met een heerlijke voetmassage. De volgende dag zijn we met zn drieen met de boot naar China Town geweest waar we even lekker hebben rondgekeken en daarna heb ik afscheid genomen, want zij gingen de fietstour doen. Zelf ben ik nog met de boot naar Wat Arun gegaan en heb deze tempel nog even bekeken wat toch nog erg mooi was.

Om 8 uur vertrok ik vervolgens met de nachttrein naar Nong Khai, een plaatsje bij de grens naar Laos. Een hele beleving opzich! Eerst zit je gewoon op normale treinbankjes en 's avonds worden deze omgebouwd tot bedden. Best prima slapen zo! Helaas kon ik niet echt in slaap vallen wat waarschijnlijk ook kwam door de beestjes want 's ochtends werd ik wakker met allemaal bultjes.. waarschijnlijk bedbugs :( Maargoed in Nong Khai snel een guesthouse opgezocht en een hele mooie gevonden heel relaxed met een mooie tuin met allemaal zitjes aan de Mekong rivier. Het plaatsje zelf is niet zo boeiend maar ze hadden een mooie boulevard om te wandelen en de markt was wel leuk om even te kijken. Verder lekker bijgekomen van de reis en lekker lang met Thomas geskyped :). De volgende dag vroeg opgestaan om de grens over te steken naar Laos en vervolgens nog een uurtje met de bus naar Vientiane, de hoofdstad van Laos, waar ik nu zit. Eens kijken of het hier net zo leuk en mooi is en of het eten net zo lekker is! :)

Liefs vanuit Laos


P.S. Het uploaden van het verhaaltje heeft wat vertraging opgelopen ben nu al een paar dagen in Laos en het is echt heel mooi al veel gedaan en veel leuke mensen leren kennen :)